A little inspiration goes a long way

Ok, ik wilde deze blog ongeveer een half uur geleden gaan schijven, maar ik heb even een gevecht gehad met een keverachtig beest wat ineens dacht leuk te zijn en mijn badkamer, en later kamer, in te lopen! Ik bedoel, dit beest was echt te groot om even op te gaan staan en blijkbaar is met kokend water overgieten of elektrocuteren ook niet goed genoeg. Al heeft mijn elektrische vliegenmepper uiteindelijk toch van hem gewonnen. Maar dat terzijde.

Gisteren kon ik eindelijk doen wat ik zo leuk vind: lesgeven! Ik had een hele leuke en nuttige les in elkaar gedraaid en het ging echt super goed. Tommy heeft steeds vertaald, waardoor hij ook elke keer in het proces betrokken werd en heel de les goed meemaakte. Ze hadden hier nog nooit van bingo gehoord, maar na een paar rondjes had ik ze zelfs zover om ‘Bingo!’ te roepen als hun kaartje vol was ;-)
Vandaag was de les van Tommy ineens heel anders dan ik van hem gewend ben: hij heeft niet één keer een zin laten herhalen (en de mogelijkheid was er zeker wel!) en de kinderen zijn het grootste deel van de les actief bezig geweest. Hij had zelfs de groepjes gemixt op leeftijd en geslacht en in elk groepje een leider aangewezen. Het was echt een super les! De kinderen vonden het nog wel erg moeilijk (ze moesten én samenwerken én een plattegrond van de CRO maken), maar dat is begrijpelijk. Hopelijk zet dit door! Ik denk ook echt dat Tommy echt een hele goede leerkracht is, hij heeft gewoon wat handvatten nodig in de vorm van actieve werkvormen e.d. Yanoula, je boekje van vorig jaar komt dus goed van pas ;-)

Na de lessen heb ik de kinderen gisteren ‘fopbal’ geleerd, een spelletje wat ik wel 1000 keer (als het niet meer is!) op campings heb gespeeld. En het blijft leuk! Vandaag hebben we het weer gespeeld. En ze hebben me vandaag ook laten zien dat zij echt super goed piramides kunnen maken! Die zal ik dus maar even van mijn middagprogramma doorstrepen ;-) Ze gingen echt op elkaar schouders staan en zelfs de kleintjes deden mee! Super knap!

Vanochtend heb ik ook twee hele leuke dingen geleerd:
Jennifer, de kok, heeft me geleerd hoe ze haar bonen maakt en kruidt, want die komen hier natuurlijk niet uit een potje! Nu heeft ze alles voorgedaan, maar een volgende keer mag ik het zelf doen..! Ik zal eens foto’s van die pannen maken, die zijn echt bizar groot! En er schijnen nog veel grotere te zijn..!
En de mevrouw van de paper beads was er weer en zij en Susanne (van de CRO) hebben me uitgelegd hoe het proces verder gaat, nadat je de kraaltjes hebt gemaakt. Het is nog een heel gedoe, maar je kunt het zo makkelijk en zo moeilijk maken als je zelf wilt. Susanne vertelde dat ze dit doen omdat ze zo wat geld voor de CRO op kunnen halen (deze prijzen liggen ook wat hoger dan bij een kraampje) en zodat ze de kinderen weer een skill aan kunnen leren, waarmee ze geld kunnen verdienen. Echt super om zo met m’n handen bezig te zijn! Ik heb al hele leuke ideeën voor als ik terugkom, hopelijk kan ik dan door deze dingen te maken (bijv. door een paar avondjes te organiseren voor mensen die mee willen helpen? Het kletst ontzettend goed tussendoor! ;-)) geld ophalen voor de CRO :-)

Morgen nog een dagje en ’s avonds naar de ‘expats in Lira’ borrel!

Liefs,
Laura

P.s. Ik hoor nu dus elk geluid en denk meteen weer dat er van alles rondloopt xD Maar tot nu toe *klop, klop* valt het mee! Alle insecten zijn hier trouwens 3x zo groot als in NL, zelfs de mieren, mama!