We zijn open!

Hallelujah! Het heeft even geduurd, maar dan is het ook zover: we zijn open!

Maar ik zal eerst even verder gaan waar ik vorige week was gebleven. Dinsdag schreef ik dat we die dag echt moesten bakken want Jennifer zou naar Kampala gaan die avond. Uiteindelijk hebben we dat niet meer gedaan, het schoonmaken koste teveel tijd en we moesten op tijd bij de radio zijn. Ook is Jennifer niet meer naar Kampala gegaan, omdat haar neef bij de mixer was en die zou hem eigenhandig hierheen brengen (via een –bleek later– grote omweg, door nogal wat bureaucratische troep). Uiteindelijk was het dus woensdag de dag: we hebben gebakken! Eindelijk! En het was HEERLIJK! En iedereen vond dat ook echt, dus daar waren we erg blij mee en het was stiekem ook wel een opluchting. Donderdag was een regeldagje en vrijdag was het dan zover: de hele dag bakken voor de launch! Natuurlijk ging dat niet zonder problemen, want de mixer zou die ochtend om 7u aankomen in Lira en die was natuurlijk wat laat en het bedrijf wat de broodzakken heeft gemaakt, weigerde ze op te sturen vanuit Kampala (en Jennifer was echt te moe om te gaan, dus ze heeft de bon opgestuurd naar haar zusje, die ze op heeft proberen te halen, maar ze kreeg ze niet mee, heel irritant). De broodsnijmachine hebben we een dag mogen huren, wat wel fijn was maar achteraf compleet nutteloos omdat de stroom het op zaterdag niet deed en we die ochtend brood zouden snijden… Maar goed. In de ochtend (op vrijdag) moesten de machines dus nog opgehaald worden en intussen hebben Ebol (één van de kinderen, althans, hij is inmiddels 18 jaar, dus niet echt kind meer, maar hij is wel dezelfde als die destijds zo ziek was, dus dat vind ik wel mooi, cirkeltje rond!) en ik koekjes gemaakt omdat je dat toch met de hand moet mixen. Toen de mixer er eindelijk was (170kg!) bleek dat hij het niet deed… Zucht. Absoluut niet verrassend (drie dagen op zo’n hobbelweg is niet goed voor die dingen!), maar wel erg irritant. De neef van Jennifer heeft geprobeerd het te maken, maar het lukte niet, dus we hebben iemand laten komen. Die zei doodleuk dat iemand die hij kende het die zaterdagochtend wel kon maken. Iedereen wilde daarmee akkoord gaan, maar daar heb ik toch even een stokje voor gestoken! Beleefdheid, ja, maar dat betekent niet dat we hem niet die dag nodig hadden voor het mixen van brood! Dus uiteindelijk is er iemand anders gekomen en om 5u ’s middags werkte hij. Toen lagen we natuurlijk al flink wat uren achter, al waren we wel doorgegaan met bakken: koekjes en cakes konden ook met de hand. Maar wat is die mixer een zegen! 40L, drie opties: een haak (voor brood), een tussending (voor cake) en een garde, dat gaat me toch snel jôh! Heerlijk.
We zijn tot een uur of twee doorgegaan en daarna heb ik een paar uur geslapen om de volgende ochtend om 7u weer paraat te staan. Tijd voor de launch!

Zaterdag was het de dag van de launch en hoewel we natuurlijk een mooi programma hadden, liep alles anders. Welcome to Uganda!
Het inpakken van de bakkerijproducten (koekjes en cakejes vooral) duurde een stuk langer dan gedacht en eigenlijk duurde alles een stuk langer dan gedacht. Ook had er iemand bedacht dat het leuk zou zijn om de officiële opening toch bij CRO te doen, wat heel praktisch was, aangezien we om 2u ’s nachts hadden besloten dat we vooral geen zin meer hadden om alles op te ruimen en schoon te maken… Jennifer heeft uiteindelijk alles wat aan de kant geduwd en de vloer wat schoongemaakt en dat was alles. Prima! Er werd een lint aan de oven gemaakt, die werd doorgeknipt door de Guest of Honour en de bakkerij was officieel open! Praktisch was anders, maar het was wel leuk :)
Toen bleek dus ook dat de stroom het niet deed en daarmee dus ook het sealingapparaat en de snijmachine.
Maar ach, uiteindelijk barste het feest een uur of vier later dan gepland los en kwamen er toch nog best veel mensen een kijkje nemen! Helaas waren er heel veel genodigden niet op komen dagen (wat ook een groot gebrek aan donaties opleverde). Gelukkig werd dit nog wel benoemd door de Guest of Honour en Guest Speaker, zij vonden dit een schande; als ze die dag iets hadden geleerd was dat wij allemaal samen (dus de hele community) voor deze kinderen moeten zorgen en dat vooral de mensen in de overheid daar niet voor mogen weglopen! Gelukkig is dat bij hen dus wel doorgedrongen en dat komt in ieder geval bij de burgemeester terecht, aangezien de depute burgemeester één van hen was.
De rest van de dag was heel leuk, ik heb nog gespeecht en natuurlijk nog even flink benoemd dat we wel heel graag een winkeltje in de nieuwe markt willen en waarom dan wel. Daar kwam de depute mayor later nog op terug, dus dat is mooi; het is in ieder geval aankomen. De kinderen hebben veel gedanst en gezongen en we hebben veel mensen bereikt.
Geldtechnisch ging het allemaal nogal Oegandees inefficiënt, waardoor ik vrij zeker weet dat we een verlies hebben gemaakt (ik zal niet ingaan op wat er allemaal niet goed ging, dat is een lange lijst en zo negatief, voor CRO was dit de eerste keer!), maar we hebben heel veel reclame gemaakt en iedereen in Lira weet nu in ieder geval iets van CRO Bakery, dus dat is al super! Voor de lange termijn is het dus zeker goed geweest en de staf heeft er in ieder geval ook veel van geleerd, waar ik vorige week al over schreef. Ik wil graag een vergadering houden deze week, zodat we even kunnen evalueren wat er de volgende keer (niet een launch, maar een fundraising) beter zou kunnen. Dat wordt nog wat, want evalueren is hier zeker niet normaal, maar ik wil het toch heel graag doen. En ik wil een verslag erover schrijven, zodat alles op papier staat.
Deze dag heeft me ook wel geleerd om wat betreft de efficiëntie van de bakkerij toch maar zo hoog mogelijk in te zetten, want de werkelijkheid wordt altijd minder dan waar je op inzet, dus dan heb ik het startpunt liever hoger, zodat de werkelijkheid een mooi acceptabel niveau wordt, hopelijk.
Ik vond het trouwens echt geweldig dat onze National Coordinator (de baas van CRO zeg maar) er was en dat ze de program managers van Masaka en Mbale mee had genomen (die van Jinja kon helaas niet). Het feit dat ze speciaal helemaal naar Lira zijn gereden voor de launch, doet me erg goed. Dat geeft echt aan dat ze achter het bakkerijproject staan en er veel waarde aan hechten. Ook alle reacties op Facebook en per mail doen me goed, fijn om te weten dat zoveel mensen (o.a. ook van Edukans) achter dit project staan!

Gisteren heb ik de hele dag uitgerust en vandaag heb ik ook lekker uitgeslapen. Nu zo nog wat dingen doen voor thuis (Tourette Stichting, CV bijwerken enz.) en dan kan morgen het echte werk beginnen! Ik ben blij dat al het ‘gedoe’ nu achter de rug is en dat we nu echt kunnen beginnen. We gaan elke dag van 2 tot 6 bakken en dan is het idee om af te wisselen: één dag brood, één dag cake, één dag koekjes en dan weer brood enz. In de ochtend gaat Alex (de driver) dan de supermarkten langs om te verkopen. De komende weken staan in het teken van het ‘in the flow’ raken, er moet gewoon een ritme in komen. Maar daar heb ik nog een kleine twee maanden voor, dus dat gaat helemaal goed komen! Als er straks een goede standaard is, dan kunnen ze daar altijd naar teruggrijpen. Gelukkig is het bij iedereen van CRO heel duidelijk dat goed management de sleutel is tot een succesvolle bakkerij, dus dat is mooi. Alles moet heel duidelijk geregistreerd gaan worden en iedereen staat daar ook achter: hoeveel wordt er van wat gebakken, hoeveel van wat wordt er waar verkocht (supermarkten/CRO/winkeltje in de markt), wat zijn de inkomsten, wat zijn de uitgaven, wanneer bereiken we ‘break even’, enz. Als straks alles in die flow is, dan kan ik me langzaam gaan richten op het uitproberen van nieuwe recepten en op het winkeltje in de markt. Zo kan ik me langzaam ‘losweken’ van de bakkerij en kan Jennifer straks alles zelf gaan runnen, met hulp van de accountant Joy. Gelukkig hoeft Jennifer het in de bakkerij niet helemaal zelf te doen, we gaan een aantal oudere ‘kinderen’ aannemen, zij krijgen hun vocation school training daar en ook een klein salaris (in geld en brood) voor het meehelpen. Dat is niet normaal op een vocation school, maar omdat het om straatkinderen gaat, willen we ze toch wat geven zodat ze wat kunnen opbouwen. We gaan daar ook een echte sollicitatieprocedure voor doen, zodat ze dat ook eens meemaken. Op deze manier kan het straks allemaal gaan lopen en kan ik met een gerust hart vertrekken! Maar eerst in een efficiënte flow raken, dan kijken we daarna wel weer verder!

Liefs,
Laura

P.s. Ik heb vanochtend wentelteefjes gebakken met ons eigen brood, dat smaakte extra lekker, moet ik zeggen!!