Heel veel leren en hopelijk ook veel fundraisen

Inmiddels is het een paar dagen voor de launch en begint het eindelijk door te dringen dat we op moeten schieten. Althans, bij de rest van de staf, ik roep dat al een paar weken! Vorige week was ik redelijk gestrest en geërgerd doordat niemand hier lijkt te begrijpen wat urgentie is. Ik heb lekker het hele weekend films zitten kijken zodat ik goed uitgerust en met een rustig hoofd aan deze week kon beginnen.
We hebben zo ontzettend veel te doen dat ik niet meer weet of we wel echt veel geld op gaan halen zaterdag. Het is dan wel een launch, maar we willen het graag combineren met een fundraising, omdat we deze mensen nu toch uitgenodigd hebben. Ondertussen blijf ik zo positief mogelijk: ook als we weinig geld ophalen, dan is dit toch een groot leerproces geweest voor de staf. Zo zijn er nu al hele goede ideeën over bijv. een jaarlijkse loterij (en eerder beginnen met de verkoop van de kaartjes en het krijgen van de prijsjes!). Elke keer dat we ergens tegenaan lopen, is er wel iemand die roept hoe we het beter anders hadden kunnen doen. Dat vind ik eigenlijk nog veel waardevoller dan het geld wat we daadwerkelijk gaan ophalen zaterdag. Ze beginnen duidelijk veel creatiever te worden in het zien van mogelijkheden en het fundraisen. Ook als ik hier straks echt weg ben, kunnen ze dat voort blijven zetten, mede doordat ik ze nu heb laten zien hoe ze zoiets hebben kunnen organiseren en dat dat echt niet zo heel moeilijk is.
Wat we ook bereikt hebben, anders dan het geld wat we zaterdag ophalen, is heel veel goede pers. We hebben twee weken geleden een press briefing gehad (ja ja, mijn eerste persconferentie! Bucketlist: check!) en we zijn nu regelmatig op de radio te horen. Ze hebben onze stemmen toen opgenomen en ze hebben inmiddels ook al veel kinderen geïnterviewd. Op deze manier hebben we dus geen reclame op de radio, maar noemen de DJs het zelf, wat veel meer oplevert want mensen geloven dan veel sneller dat het goed is, heel fijn dus! En véél mensen luisteren hier radio, dus we horen overal dat mensen weten van onze bakkerij, super dus! Vanavond is het radio-hoogtepunt: we hebben via via (een Nederlander die ik ken zit in het bestuur van een andere NGO en in datzelfde bestuur zit iemand van die radiozender) een uur aangeboden gekregen waarin we over CRO en de bakkerij kunnen praten, zonder dat we daarvoor hoeven te betalen! Super dus want dan kunnen we niet alleen de bakkerij aanprijzen en het over de launch hebben, maar ook vertellen wat CRO doet en onze sponsoren bedanken.

Verder zijn we nog bezig prijsjes te krijgen voor de loterij, moeten de mixer en de broodzakken (en wat kleine dingen) in Kampala opgehaald worden en hebben we een broodsnijmachine gevonden in Lira (of all places!) die we graag willen overkopen, in termijnen dan. Verder zijn Beatrice en Tommy nog druk bezig met de guest of honour en moeten we zo snel mogelijk 3000 loterijtickets verkopen. Gelukkig staan nu eindelijk wel alle neuzen dezelfde kant op en snapt iedereen dat als ik nu zeg, ik dan ook echt nu bedoel want we hebben nog maar 3,5 dag!
Oh en dan natuurlijk nog het belangrijkste: we gaan vandaag bakken! Dat roep ik al een paar weken, maar Jennifer gaat vanavond naar Kampala voor die spullen, dus nu moet het echt. We moeten namelijk wat samples meenemen naar de supermarkten als we ze voor prijsjes vragen voor de loterij. En wat meenemen naar de radio kan ook geen kwaad!
Als Jennifer in Kampala is, regel ik de laatste dingen, verkopen we hopelijk veel van de loterijtickets en verdelen we de taken van zaterdag onder de staf. Gelukkig hebben we op het moment vier stagiaires, dus dat zijn al gelijk acht handen meer! En dan wordt het vrijdag de hele dag bakken! En met de hele dag bedoel ik ook de hele dag: van een uur of zeven ’s ochtends tot middernacht. Dan een paar uur slapen en zaterdag de grote dag!

Ik heb er heel veel zin in, maar ik heb vooral ook wel heel veel zin in het moment dat de bakkerij echt open is! Dan kunnen we eindelijk echt gewoon bakken, dan hoef ik niet meer zoveel te pushen (want ik heb weinig gedaan de eerste weken hier, vooral pushen en dingen voor thuis, zoals de Tourette Stichting) en kunnen we echt gaan verkopen. Er moet nog wel een goed schema en een goed ritme komen, maar dat komt door de weken heen wel. Geen stress meer dan, want dan zijn we eindelijk open!

Liefs, Laura