Op de boda door Kampala
Door: Laura
Blijf op de hoogte en volg Laura
01 September 2014 | Oeganda, Lira
Na een laatste avond stressen met een lieve Lisa die nog mee heeft geholpen mijn paniek en troep op te ruimen, ben ik gisterochtend dan echt op het vliegtuig gestapt voor drie maanden Oeganda!!!
In het vliegtuig kreeg ik al vrij snel de eerste leuke verrassing: ik zat naast een vader met een klein kindje en de stewardess had bedacht dat het gemakkelijker zou zijn als hij die twee stoelen naast elkaar had, dus ik kreeg de vraag of ik wilde verhuizen, naar de ‘extra beenruimte’-rij! Dus ik heb de hele vlucht (zonder er extra voor te betalen) lekker languit kunnen zitten. Tijdens de stop in Kigali heb ik heerlijk met een steward zitten kletsen, van wie ik ook nog wat extra bakjes eten heb gekregen omdat ik inmiddels weer honger had. Dat was echt super gezellig!
Aangekomen in Entebbe werd meteen duidelijk dat er ebola is in Afrika en dat dat serieus genomen wordt: je moest je handen laten sprayen en ook een formulier invullen dat je natuurlijk helemaal niks van de symptomen van ebola had gehad in de afgelopen weken! Toen door de douane (‘wat ga je doen?’ ‘Rondreizen!’ ‘Niet werken?’ ‘Nee hoor’…) en mijn koffers gepakt en bij het naar buiten lopen zag ik al meteen de man die me op kwam halen (dat was weer een zorg minder!). We zijn naar Kampala gereden, naar het guesthouse, wat echt super mooi was en waar ik heerlijk heb geslapen.
Vanochtend stond Beatrice van de CRO Lira al om 10.00u bij het guesthouse, en gingen we op zoek naar een pinautomaat waar ik geld uit kon krijgen om het guesthouse te betalen. Dat viel dus tegen. Bij bank nr. 1 kon je niet terecht met een maestro-kaart, bij bank nr. 2 wel maar daar gaf de machine een foutmelding aan, het apparaat bij bank nr. 3 was kapot en bij bank nr. 4 (een Barcleys!) kwamen we definitief tot de conclusie dat mijn pinpassen het echt niet zouden gaan doen. Best wel irritant, want ik had alles goed geregeld. Hopelijk kan ik dat snel oplossen!
Maar, doordat we half Kampala door moesten crossen, en daar nogal file staat overal, hebben we op een gegeven moment de boda genomen..! Eens moest de eerste keer zijn (en daar zag ik best wel tegenop), dus dan maar meteen nu! En gelukkig viel dat alles mee. Ik hou me wel goed vast, aan de boda of aan de driver, maar verder ging het echt super goed! En ik heb meteen ook kunnen zien hoe Beatrice onderhandelde over de prijs, ook nuttig. Oh, voor wie niet weet wat een boda is, dat zit tussen een motor en een scooter in en ze gebruiken ze hier als soort van eenpersoons taxi’s. Onderweg naar het hotel was ik de boda van Beatrice even uit het oog verloren, maar gelukkig zag ik haar weer snel. Al waren er natuurlijk wel wat doemscenario’s door mijn hoofd gegaan…
Met flinke vertraging zijn we daarna naar Lira vertrokken. Onderweg moesten we nog ‘twee mensen’ ophalen, wat er vier bleken te zijn (de zus van Beatrice, zij werkt ook bij de CRO, en haar drie dochters van ongeveer 13, 7 en 0). Die moesten alle vier op de achterbank erbij, dus dat was proppen. Ik had het wel te doen met die meiden, want het paste echt niet goed. Die van 7 was echt heel moe en ze probeerde steeds op de schoot van haar zus in slaap te vallen (ze zat omgedraaid tussen de twee voorste stoelen), wat niet echt lukte. Uiteindelijk heb ik haar mijn kussen gegeven en toen ging het wat beter. Ze vond dat roze nekkussentje ook echt geweldig, mama!
Onderweg hebben we af en toe wat eten gekocht, in eerste instantie iets hards wat ze suiker noemden. Ik heb een hap genomen en vervolgens zeker 10min gekauwd en de rest van het stuk aan één van die meisjes gegeven. Ik weet niet wat het idee erachter was, maar het smaakte naar stro met zoetsap, niet echt heel lekker dus ;-) Ik gok dat het een stuk stengel van suikerriet was. Beatrice heeft ook nog een ananas voor mij gekocht, die staat me hier nu in mijn kamer aan te staren. Ik denk dat ik hem heel tactisch aan iemand ga geven ofzo, want opeten gaat hem echt niet worden, haha!
Na een rit van zes uur die als minstens tien voelde, kwamen we eindelijk in Lira aan. We gingen eerst naar de CRO en daarna gingen we, met de auto, naar mijn kamer. Nou, dat was nodig hoor, die auto! Je gaat de poort van de CRO uit, je zet drie stappen naar links, daar ga je weer een poort in en ongeveer 100m verder (om het hoekje), daar is mijn kamer! Super chill dus!
Maar daar houdt het niet op (het houdt sowieso niet op), want deze kamer is echt niet normaal! Ik hoop dat ik wat foto’s geüpload krijg wanneer ik internet heb, maar ik zal het even beschrijven:
Het is een achthoek met een doorsnede van ongeveer 5m. Daarin staan twee super fijne stoelen (echt groot, ik verdrink erin), een salontafeltje (waar ik nu lekker asociaal met mijn benen op lig), een rekje met servies en bestek, een wastafel met grote spiegel en een super fijn tweepersoonsbed met een hele klamboe (als in niet kapot) die aan van die palen vastzit, waardoor je niet de hele nacht aan het klamboehappen bent. En bij het bed staat nog een groot bedmeubel, met plek voor boeken enzo.
En, oh ja, naast de wastafel, is een deur, en achter die deur IS EEN WC!!!! EEN ECHTE!!! WAAR JE OP KUNT ZITTEN!! EN HIJ IS OOK NOG EENS SCHOON!!!! EN HIJ IS VOOR MIJ ALLEEN!!!! DAT IS ECHT ZO COOL!!! Er is ook een douche, maar die doet het niet echt, maar dat is niet zo’n ramp. Ik heb een paar thermoskannen water gekregen en dat ‘warm water in een grote bak en gooien met een klein bakje’ bevalt eigenlijk prima. Een stuk fijner dan een koude douche!
Dit is dus 100, nee 1000x beter dan ik ooit had kunnen bedenken! Ik kan me hier wel thuis gaan voelen!
Morgen ga ik op zoek naar een simkaartje, wat eten, internet en vooral geld (als de ABN en Rabo even zo vriendelijk zijn om de afspraken na te komen zodat ik mijn pasjes kan gebruiken!). En dan kan ik Lira ook weer in het licht zien en de CRO ook wat beter leren kennen :)
Tot snel!
Liefs, Laura
In het vliegtuig kreeg ik al vrij snel de eerste leuke verrassing: ik zat naast een vader met een klein kindje en de stewardess had bedacht dat het gemakkelijker zou zijn als hij die twee stoelen naast elkaar had, dus ik kreeg de vraag of ik wilde verhuizen, naar de ‘extra beenruimte’-rij! Dus ik heb de hele vlucht (zonder er extra voor te betalen) lekker languit kunnen zitten. Tijdens de stop in Kigali heb ik heerlijk met een steward zitten kletsen, van wie ik ook nog wat extra bakjes eten heb gekregen omdat ik inmiddels weer honger had. Dat was echt super gezellig!
Aangekomen in Entebbe werd meteen duidelijk dat er ebola is in Afrika en dat dat serieus genomen wordt: je moest je handen laten sprayen en ook een formulier invullen dat je natuurlijk helemaal niks van de symptomen van ebola had gehad in de afgelopen weken! Toen door de douane (‘wat ga je doen?’ ‘Rondreizen!’ ‘Niet werken?’ ‘Nee hoor’…) en mijn koffers gepakt en bij het naar buiten lopen zag ik al meteen de man die me op kwam halen (dat was weer een zorg minder!). We zijn naar Kampala gereden, naar het guesthouse, wat echt super mooi was en waar ik heerlijk heb geslapen.
Vanochtend stond Beatrice van de CRO Lira al om 10.00u bij het guesthouse, en gingen we op zoek naar een pinautomaat waar ik geld uit kon krijgen om het guesthouse te betalen. Dat viel dus tegen. Bij bank nr. 1 kon je niet terecht met een maestro-kaart, bij bank nr. 2 wel maar daar gaf de machine een foutmelding aan, het apparaat bij bank nr. 3 was kapot en bij bank nr. 4 (een Barcleys!) kwamen we definitief tot de conclusie dat mijn pinpassen het echt niet zouden gaan doen. Best wel irritant, want ik had alles goed geregeld. Hopelijk kan ik dat snel oplossen!
Maar, doordat we half Kampala door moesten crossen, en daar nogal file staat overal, hebben we op een gegeven moment de boda genomen..! Eens moest de eerste keer zijn (en daar zag ik best wel tegenop), dus dan maar meteen nu! En gelukkig viel dat alles mee. Ik hou me wel goed vast, aan de boda of aan de driver, maar verder ging het echt super goed! En ik heb meteen ook kunnen zien hoe Beatrice onderhandelde over de prijs, ook nuttig. Oh, voor wie niet weet wat een boda is, dat zit tussen een motor en een scooter in en ze gebruiken ze hier als soort van eenpersoons taxi’s. Onderweg naar het hotel was ik de boda van Beatrice even uit het oog verloren, maar gelukkig zag ik haar weer snel. Al waren er natuurlijk wel wat doemscenario’s door mijn hoofd gegaan…
Met flinke vertraging zijn we daarna naar Lira vertrokken. Onderweg moesten we nog ‘twee mensen’ ophalen, wat er vier bleken te zijn (de zus van Beatrice, zij werkt ook bij de CRO, en haar drie dochters van ongeveer 13, 7 en 0). Die moesten alle vier op de achterbank erbij, dus dat was proppen. Ik had het wel te doen met die meiden, want het paste echt niet goed. Die van 7 was echt heel moe en ze probeerde steeds op de schoot van haar zus in slaap te vallen (ze zat omgedraaid tussen de twee voorste stoelen), wat niet echt lukte. Uiteindelijk heb ik haar mijn kussen gegeven en toen ging het wat beter. Ze vond dat roze nekkussentje ook echt geweldig, mama!
Onderweg hebben we af en toe wat eten gekocht, in eerste instantie iets hards wat ze suiker noemden. Ik heb een hap genomen en vervolgens zeker 10min gekauwd en de rest van het stuk aan één van die meisjes gegeven. Ik weet niet wat het idee erachter was, maar het smaakte naar stro met zoetsap, niet echt heel lekker dus ;-) Ik gok dat het een stuk stengel van suikerriet was. Beatrice heeft ook nog een ananas voor mij gekocht, die staat me hier nu in mijn kamer aan te staren. Ik denk dat ik hem heel tactisch aan iemand ga geven ofzo, want opeten gaat hem echt niet worden, haha!
Na een rit van zes uur die als minstens tien voelde, kwamen we eindelijk in Lira aan. We gingen eerst naar de CRO en daarna gingen we, met de auto, naar mijn kamer. Nou, dat was nodig hoor, die auto! Je gaat de poort van de CRO uit, je zet drie stappen naar links, daar ga je weer een poort in en ongeveer 100m verder (om het hoekje), daar is mijn kamer! Super chill dus!
Maar daar houdt het niet op (het houdt sowieso niet op), want deze kamer is echt niet normaal! Ik hoop dat ik wat foto’s geüpload krijg wanneer ik internet heb, maar ik zal het even beschrijven:
Het is een achthoek met een doorsnede van ongeveer 5m. Daarin staan twee super fijne stoelen (echt groot, ik verdrink erin), een salontafeltje (waar ik nu lekker asociaal met mijn benen op lig), een rekje met servies en bestek, een wastafel met grote spiegel en een super fijn tweepersoonsbed met een hele klamboe (als in niet kapot) die aan van die palen vastzit, waardoor je niet de hele nacht aan het klamboehappen bent. En bij het bed staat nog een groot bedmeubel, met plek voor boeken enzo.
En, oh ja, naast de wastafel, is een deur, en achter die deur IS EEN WC!!!! EEN ECHTE!!! WAAR JE OP KUNT ZITTEN!! EN HIJ IS OOK NOG EENS SCHOON!!!! EN HIJ IS VOOR MIJ ALLEEN!!!! DAT IS ECHT ZO COOL!!! Er is ook een douche, maar die doet het niet echt, maar dat is niet zo’n ramp. Ik heb een paar thermoskannen water gekregen en dat ‘warm water in een grote bak en gooien met een klein bakje’ bevalt eigenlijk prima. Een stuk fijner dan een koude douche!
Dit is dus 100, nee 1000x beter dan ik ooit had kunnen bedenken! Ik kan me hier wel thuis gaan voelen!
Morgen ga ik op zoek naar een simkaartje, wat eten, internet en vooral geld (als de ABN en Rabo even zo vriendelijk zijn om de afspraken na te komen zodat ik mijn pasjes kan gebruiken!). En dan kan ik Lira ook weer in het licht zien en de CRO ook wat beter leren kennen :)
Tot snel!
Liefs, Laura
-
02 September 2014 - 11:53
Yanoula:
Hoi lieve Laura,
Wat onwijs leuk om je eerste indrukken te lezen. Je kamer klinkt knus en ruim tegelijk. Kun je er ook lekker buiten zitten en eten koken?
Nu alles lekker vertrouwd laten worden en doen wat je op je wensen lijstje hebt staan.
Vergeet niet te genieten.
Dikke Grünninger Knuf,
Yanoula -
02 September 2014 - 12:09
Mamma:
Hoi lieve schat,
Wat fijn om zo'n enthousiast verhaal van je te lezen!! Super, dat je eerste indruk meteen zo'n goede is!
Ik heb gisteravond laat nog de ABN gebeld (24/7 hepldesk). Nu zou je echt moeten kunnen pinnen met dat pasje. Morgen kan ik pas naar de rabo, want dat moet ik blijkbaar persoonlijk aan de bali komen regelen. Ik houd je op de hoogte.
Geniet van alles wat je ziet en doet en we horen elkaar snel weer.
Hele dikke kussen en knuffels van mamma -
02 September 2014 - 12:14
Zus:
Haaaaj zusje!
Klinkt helemaal leuk en superfijn dat je kamer een soort van cottage is waarin wij ook hebben gezeten in Tanzania, maar dan nu wel met alle ruimte voor jezelf :) Grappig trouwens dat je een ananas hebt gekregen! Ik vind dat je em op moet eten hoor, omdat dat beleefd is ;) En ja idd, dat was rietsuikerstengel waar je op hebt zitten kauwen haha!
Veeeeel plezier nog en aclimatiseerze en gooooo with the (boda)flow!
Knuffel!
xxx Zus -
02 September 2014 - 12:30
Annet:
Als je dit allemaal al overleefd hebt, dan moet de rest ook lukken! -
02 September 2014 - 12:52
Laura Beljaars:
Dankje mama! ABN is het belangrijkst, maar hopelijk lukt Rabo ook nog :) Weet je ook wat het was? Ik kreeg ook overal waar ik inlogde net (twitter enzo) meldingen van 'klopt dit wel?' en mailtjes van dat er net vanuit Oeganda was ingelogd. Goed beveiligd dus ;)
Yanoula, mijn kamer is idd ruim en knus tegelijk! Ik kan wel buiten zitten, daar heb ik ook stoelen voor, maar niet koken. Wil wel even kijken of ik daar nog achteraan kan gaan, want dat zou wel fijn zijn :)
Xxx! -
02 September 2014 - 14:36
Jolien:
Hoi Laura,
Ik ben zo blij te horen dat je aankomst lekker is verlopen en dat er goed voor je wordt gezorgd! Balen van het geld.. heb je Stanbic Bank al geprobeerd? Dat was de enige bank waar ik kon pinnen (ook niet bij Barclay's) maar ik heb ING.. kijk maar even :D En je kamer klinkt echt fantastisch! Ben benieuwd of je nog iets kan regelen om mee te koken, een groot mes regelen om de ananas soldaat te maken zorgt voor een heerlijk ontbijt 's ochtends. Tenzij je niet van ananas houdt natuurlijk ;)
Ik ben benieuwd naar al je verhalen morgenavond, zullen we rond 9 uur jouw tijd afspreken? De eerste foto's op Facebook zagen er al lekker vertrouwd uit :D
Geniet, geniet, geniet!!
Liefs,
Jolien -
02 September 2014 - 16:51
Laura Beljaars:
Hoi Jolien,
9u is prima! Inmiddels heb ik kunnen pinnen, bij de Barclay's! Het lag dus echt aan mijn pas, maar gelukkig is dat opgelost :) En ik heb inmiddels ook een kookding en héél veel eten!
Ananas, tja, daar ga ik maar niet aan beginnen, nee ;-)
Liefs en tot morgen! -
02 September 2014 - 17:20
Joke E:
Wat fijn dat tot nu toe alles eigenlijk best goed loopt! We hopen natuurlijk dat dat zo blijft .
Leuk om je hier te kunnen volgen terwijl jij met volle teugen geniet ;-)
Liefs en tot ...........??? -
02 September 2014 - 18:08
Inge:
Hee laura,
Wat leuk om te lezen! Heel herkenbaar vooral! :)
Heel veel succes en geniet er van!
Groetjes inge -
02 September 2014 - 19:01
Pappa:
Hallo Laura
Wat een luxe heb jij, vergeleken met Diana 8 jaar geleden in Tanzania!
Je kunt inmiddels geld opnemen, dus dat loopt ook.
Maandag avond was de eerste uitzending van Tourette on Tour. Heftige beelden, meer integer. Ik denk dat het programma dik gaat bijdragen aan het begrip en erkenning van Touretters. Een collega van mij heeft het gezien en was zeer onder de indruk. Cara V werd ook geïnterviewd.
Xxx, Pappa -
03 September 2014 - 10:43
Anke Bergman:
Laura wat een enerverende reis!!!!!
Inderdaad wat een luxe zo' n kamer,geniet er van!
Wat eet je daar voornamelijk en hoe smaakt het?
Erg warm?
Vr.gr.anke.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
