Verjaardag in Oeganda

De afgelopen week is er veel gebeurd, dus ik ga het even opsplitsen in twee blogs: één over mijn verjaardag en alles daaromheen en één over, laten we zeggen, de rest!

Zoals jullie weten bak ik al jaren mijn eigen verjaardagstaart en ik wilde hier ook in ieder geval proberen dat te doen. Het hele ‘er is geen geld, dus we hebben geen oven’-gebeuren maakte het er niet heel veel gemakkelijker op, maar Ethan kwam op het idee om gewoon aan Sankofa (het café waar we bijna altijd zijn) te vragen of ik gebruik mocht maken van hun oven! Dus ik heb mijn stoute schoenen aangetrokken en het gevraagd. Het duurde even voordat er antwoord kwam, maar uiteindelijk hebben ze (met tegenzin?) ja gezegd! Ik zou het beslag dan thuis moeten maken en dan zouden zij het in de oven zetten. Gelukkig mocht ik ook hun bakblikken gebruiken. Dus ik meteen aan de slag: ingrediënten gekocht (er is een vrachtwagen vol met kaas en boter gestrand, lijkt wel, want alle supermarkten hebben dat ineens, haha! Viel weer mee dus ;-)) en ook een kluts. Hij zag er wat raar uit, maar goed, als het klutst dan klutst het! Bij Alina thuis ben ik aan de slag gegaan, want zij heeft een echte keuken en ik niet. De boter was bevroren (natuurlijk..) en de kluts bleek extra fancy te zijn, want als je hem naar beneden drukte en omhoog, dan draaide hij! Super grappig en niet compleet onhandig, tot het moment dat hij –natuurlijk– uit elkaar knalde :P Ik heb me het spierpijn in mijn pols geklutst, maar uiteindelijk kwam ik tot een mooi beslag, wat maar net iets anders smaakte dan thuis, maar dat komt door de rietsuiker! Daarna op de boda met het beslag in de bakblikken (met losse bodem, jawel!) naar Sankofa en wonder boven wonder is alles ongeschonden aangekomen! Daar ging het in de oven en begon het lange wachten. Na een tijdje kwamen ze me halen want één van de cakes was gaan lekken (oeps, dat zorgt voor veel rook!), dus ze hadden het beslag in een kleine vorm gedaan, die dicht was. De andere ging wel goed. Ok, prima!
Uiteindelijk heeft het 2.30 uur (!!) geduurd en werd Ethan vast gek van mijn gezenuw, maar ze kwamen uit de oven, en roken naar, tja, thuis! :) Daarna gingen we poolen, dus kwam ik tot de conclusie dat Oeganda en NL niet zoveel van elkaar verschillen, want in NL ga ik ook geregeld over straat met een grote taartdoos! Wie had kunnen denken dat ik dat in Oeganda ook zou doen!

Maandag heb ik met de kok van CRO de botercrème gemaakt en onder veel belangstelling heb ik de cakes gevuld en afgesmeerd en natuurlijk versierd! Ethan was in Gulu geweest en hij had M&M’s voor mij meegenomen voor de decoratie. De dozen die mama had opgestuurd waren precies op het goede moment aangekomen, dus ik heb er ook nog wat chocoladepepernoten op gedaan!
Die avond heb ik Ethan en Alina leren jokeren, een kaartspel wat we thuis al sinds ik het me kan herinneren spelen, en een leuke afwisseling van pool! En dan win ik ook nog eens wat ;-) Om 12u hebben ze voor me gezongen (Alina in het Engels, Duits, Spaans, Zweeds en een poging tot Nederlands!) en hebben we op mijn verjaardag gedronken! Daarna bleek dat een boda vinden om 2u ’s nachts niet zo gemakkelijk is, maar we zijn toch thuisgekomen ;-)

Dinsdagochtend was het dan zover! Natuurlijk heb ik de kaart van mama open gemaakt en daarna ben ik naar CRO gegaan. Ik ben met Mildred de straat op gegaan omdat we vanaf die dag weer lunch hadden (jeej!) dus we gingen op zoek naar kinderen die normaal kwamen, zodat we dat konden zeggen. (Er is overigens nog steeds geen geld van de sponsors, maar ze vinden hier altijd creatieve manieren om aan geld te komen of toch iets te kunnen lenen.) Na de lunch heb ik wat met de kids gespeeld, ik had bellenblaas en ballonnen meegenomen. Grote hit natuurlijk! Aan het einde van de middag hebben we mijn verjaardag gevierd, met een stuk of 12 kinderen en de staf. Ze hebben gezongen, Engelse liedjes, want Lango-verjaardagsliedjes bestaan blijkbaar niet! Maar ik kende ze nog niet allemaal, dus dat was erg leuk! De filmpjes komen wanneer ik fatsoenlijk genoeg internet heb om ze te kunnen uploaden (lees: thuis). Het voelde echt als een kinderfeestje want de kids zaten allemaal om mij heen, ik had ze allemaal een ballon gegeven met een snoepje erin en ze zaten allemaal te stuiteren! Oh, en piepen met een ballon kunnen ze héél goed…! Na het zingen hebben we samen de taart aangesneden en heeft iedereen een stukje gekregen. Chocola is iets wat de kinderen niet kennen, omdat het hier heel duur is, voor sommige was dat dus even wennen, maar de meeste vonden het wel erg lekker! En het heeft ook wel iets om van die kleine donkere kindjes chocoladepepernoten te zien eten, haha ;-)

Na mijn dag bij CRO ben ik naar huis gegaan en heb ik met mama gebeld en me opgetut! Ik was met Alina op jurken-jacht geweest en tot onze grote verbazing heb ik twee perfect passende, leuke jurkjes kunnen vinden! Ik was vrij vroeg klaar dus ik ben alvast naar het restaurant gegaan waar we af hadden gesproken (ik had alle expats hier uitgenodigd om te komen en nog een paar andere mensen). Daar werd ik weggestuurd door Ethan en Alina, want ze waren nog niet klaar :P Dat was overigens al de tweede keer, want toen ik de week ervoor een keer in Sankofa was om brood te kopen, bleken ze daar ook ineens te zitten en kreeg ik de opmerking ‘you were not suppose to come here!’, haha. Dus ik ben braaf even de supermarkt tegenover gaan bekijken!
Al snel waren er best wat mensen en uiteindelijk waren we met elf! Ik heb wat leuke cadeautjes gekregen, waaronder oorbellen en een armbandje en versiersels zoals hoedjes (2!). En vuurwerk voor op de taart! Daarna hebben we besteld en het vuurwerk aangestoken, gezongen en de taart aangesneden! Het duurt hier Afrikaans lang voordat het eten klaar is, dus dat was een goeie timing! Tijdens het eten hebben we lekker gekletst en met ballonnen gespeeld (naja, dat was tijdens het wachten ;-)) en Ethan en Alina hadden ook nog een glitterkanon, wat ik super cool vond! Degenen wiens kant ik op mikte iets minder, haha! Maar uiteindelijk lag de tafel dus bezaaid met ballonnen, glitters en slingers!
Van Ethan en Alina heb ik een hoedje (wat ik de hele avond op heb gehouden!), dat glitterkanon, alcoholvrije rode wijn (ja echt!), een één of ander raar speeltje (gaat Duplo leuk vinden!) en een lieve kaart gekregen. De kaart hadden ze zelf gemaakt, ze hadden een foto van ons af laten drukken en onze hoofden uitgescheurd (tja, geen schaar :P) en daar ballonnen van gemaakt en aan de binnenkant de foto helemaal heel en een lieve tekst. Dus vanaf nu zijn we niet de drie musketiers maar ‘the three balloons’, zeker omdat we de hele avond hebben zitten miepen met die ballonnen ;-) Haha, naja, wij vinden het grappig :P

Na het (lekkere!) eten zijn we nog naar een kroegje gegaan en uiteindelijk ben ik rond 1u voldaan mijn bed in gedoken! :)

Liefs, Laura