De laatste loodjes: 21 maart gaan we open!
Door: Laura
Blijf op de hoogte en volg Laura
03 Maart 2015 | Oeganda, Lira
Hè hè, we hebben een deadline!
De afgelopen weken is er veel gebeurd, maar voor mijn gevoel ook wel weinig, want we zijn nog steeds niet open. Ik ben wel inmiddels weer dagelijks bij CRO, en ik merk echt dat het nodig is dat ik ‘push’, anders gebeurt er weinig. Ik doe dat heel netjes en met beleid, hoor, ik stel vragen als ‘wanneer is dit stuk eigenlijk klaar?’ en dan bedenken ze zich weer dat ze er eens achteraan moeten gaan. De renovatie van de eerste twee kamers en buiten is inmiddels af, daarna moesten er twee nieuwe kamers worden gecreëerd voor de verpleegster, aangezien wij haar kamers in gingen nemen. Dat duurde langer dan gepland, waardoor de renovatie van die kamers pas vandaag kon beginnen. Hopelijk is dat vandaag of morgen klaar en dan kunnen we donderdag alles wassen en schoonmaken en vrijdag proefbakken! Maar goed, zondag zei ik nog donderdag, dus we gaan het zien.
Jennifer is inmiddels terug uit Nairobi, helaas niet met alles wat we wilden, maar ze heeft een mixer kunnen kopen van 40L, waarin we zowel brood als cake kunnen mixen. Daarna was het budget op, dus we hebben voorlopig nog geen broodsnijmachine. De prijzen zijn overigens echt belachelijk hoog, wel lager dan in Kampala en de kwaliteit is beter, maar als je in Nederland deze dingen zou kopen, zou je voor een kwart van het geld klaar zijn…
De broodzakken zijn inmiddels ook klaar, maar die moeten nog vanuit Kampala opgestuurd worden (hopelijk zijn ze al onderweg), dus die zien we later deze week. De mixer overigens ook, die zouden ze ook opsturen vanuit Nairobi.
Vorige week hadden we een grote staffmeeting, waarin Tommy met het idee kwam een dag te organiseren voor de opening of launch van de bakkerij, die we dan ook meteen als fundraising konden gebruiken. Dat vond iedereen een geweldig idee en ik ben meteen aangewezen als hoofd van het organisatiecomité, dus de dag erna hebben we meteen plannen gemaakt! Het wordt een leuke dag, één groot feest, maar ook met veel belangrijke mensen die hopelijk veel geld uit kunnen geven. We gaan een loterij houden, een veiling en hopelijk gaan we ook schminken en ballonnen vouwen. Alles voor een kleine prijs natuurlijk. En we gaan natuurlijk ook heel veel producten van de bakkerij verkopen, die dag speciaal met 10% korting! De loterijkaartjes, posters en flyers krijgen we gratis gedrukt van een lokale drukkerij, dat had ik even geregeld, heel handig! En we gaan ook proberen zoveel mogelijk van de prijsjes gratis te krijgen in town. We hadden de Nederlandse ambassadeur uitgenodigd als ‘guest of honour’, maar helaas kreeg ik net een mail dat hij die dag niet in Oeganda is, dus dat gaat niet door. Maar dat mag de pret niet drukken!
Het belangrijkste van die dag is dat we eindelijk een deadline hebben: we moeten dan klaar zijn! En hopelijk ook al van te voren, zodat we al eerder kunnen gaan bakken en mensen kunnen proeven.
Mijn lichaam heeft helaas inmiddels ook door dat het dichtbij is, want mijn tics en dwanggedachten slaan lekker door, maar goed, dat zal hopelijk bij het einde van deze week weer wat minder zijn.
Thuis ben ik ook niet meer alleen, Margot is twee weken geleden gearriveerd en dat is heel gezellig. We koken bijna elke dag samen, maar de Sankofa-pizza’s worden natuurlijk ook niet vergeten ;-)
Alles gaat dus lekker z’n gangetje, behalve dus die tics en dwanggedachten, die er ook voor hebben gezorgd dat niet al mijn ribben meer goed zitten.. Maar goed, dat is dan maar zo, die pijn ben ik wel gewend! En die tics en dwanggedachten worden vanzelf wel weer minder :)
Liefs,
Laura
De afgelopen weken is er veel gebeurd, maar voor mijn gevoel ook wel weinig, want we zijn nog steeds niet open. Ik ben wel inmiddels weer dagelijks bij CRO, en ik merk echt dat het nodig is dat ik ‘push’, anders gebeurt er weinig. Ik doe dat heel netjes en met beleid, hoor, ik stel vragen als ‘wanneer is dit stuk eigenlijk klaar?’ en dan bedenken ze zich weer dat ze er eens achteraan moeten gaan. De renovatie van de eerste twee kamers en buiten is inmiddels af, daarna moesten er twee nieuwe kamers worden gecreëerd voor de verpleegster, aangezien wij haar kamers in gingen nemen. Dat duurde langer dan gepland, waardoor de renovatie van die kamers pas vandaag kon beginnen. Hopelijk is dat vandaag of morgen klaar en dan kunnen we donderdag alles wassen en schoonmaken en vrijdag proefbakken! Maar goed, zondag zei ik nog donderdag, dus we gaan het zien.
Jennifer is inmiddels terug uit Nairobi, helaas niet met alles wat we wilden, maar ze heeft een mixer kunnen kopen van 40L, waarin we zowel brood als cake kunnen mixen. Daarna was het budget op, dus we hebben voorlopig nog geen broodsnijmachine. De prijzen zijn overigens echt belachelijk hoog, wel lager dan in Kampala en de kwaliteit is beter, maar als je in Nederland deze dingen zou kopen, zou je voor een kwart van het geld klaar zijn…
De broodzakken zijn inmiddels ook klaar, maar die moeten nog vanuit Kampala opgestuurd worden (hopelijk zijn ze al onderweg), dus die zien we later deze week. De mixer overigens ook, die zouden ze ook opsturen vanuit Nairobi.
Vorige week hadden we een grote staffmeeting, waarin Tommy met het idee kwam een dag te organiseren voor de opening of launch van de bakkerij, die we dan ook meteen als fundraising konden gebruiken. Dat vond iedereen een geweldig idee en ik ben meteen aangewezen als hoofd van het organisatiecomité, dus de dag erna hebben we meteen plannen gemaakt! Het wordt een leuke dag, één groot feest, maar ook met veel belangrijke mensen die hopelijk veel geld uit kunnen geven. We gaan een loterij houden, een veiling en hopelijk gaan we ook schminken en ballonnen vouwen. Alles voor een kleine prijs natuurlijk. En we gaan natuurlijk ook heel veel producten van de bakkerij verkopen, die dag speciaal met 10% korting! De loterijkaartjes, posters en flyers krijgen we gratis gedrukt van een lokale drukkerij, dat had ik even geregeld, heel handig! En we gaan ook proberen zoveel mogelijk van de prijsjes gratis te krijgen in town. We hadden de Nederlandse ambassadeur uitgenodigd als ‘guest of honour’, maar helaas kreeg ik net een mail dat hij die dag niet in Oeganda is, dus dat gaat niet door. Maar dat mag de pret niet drukken!
Het belangrijkste van die dag is dat we eindelijk een deadline hebben: we moeten dan klaar zijn! En hopelijk ook al van te voren, zodat we al eerder kunnen gaan bakken en mensen kunnen proeven.
Mijn lichaam heeft helaas inmiddels ook door dat het dichtbij is, want mijn tics en dwanggedachten slaan lekker door, maar goed, dat zal hopelijk bij het einde van deze week weer wat minder zijn.
Thuis ben ik ook niet meer alleen, Margot is twee weken geleden gearriveerd en dat is heel gezellig. We koken bijna elke dag samen, maar de Sankofa-pizza’s worden natuurlijk ook niet vergeten ;-)
Alles gaat dus lekker z’n gangetje, behalve dus die tics en dwanggedachten, die er ook voor hebben gezorgd dat niet al mijn ribben meer goed zitten.. Maar goed, dat is dan maar zo, die pijn ben ik wel gewend! En die tics en dwanggedachten worden vanzelf wel weer minder :)
Liefs,
Laura
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
