“Domestic animals are animals kept at home”
Door: Laura
Blijf op de hoogte en volg Laura
03 September 2014 | Oeganda, Lira
En dat dan een keer of 50! (Anna, ik moest meteen aan jouw missionaris-zin denken ;-)). Maar goed, dat komt zo!
Vannacht had ik mijn eerste ‘oh ja, Afrikaans eten is anders’-momentje, maar gelukkig heb ik daar verder geen last van gehad, blijkbaar was het er in 1x uit, haha!
Na een, verder, fijne nacht ben ik naar de CRO gelopen en heb ik daar een paar lessen kunnen zien! De eerste les was ‘writing’, althans, volgens de leerkracht, Tommy. Maar de kinderen hebben eigenlijk nauwelijks geschreven. Wat ze aan het einde van de les wel wisten, was wat ‘domestic animals’ zijn! Wat verder opviel was dat deze leerkracht echt met een andere ‘toon’ lesgeeft als de leerkrachten die we vorig jaar hebben gezien. De sfeer was ontspannen en er werden grapjes gemaakt, zowel door de leerkracht als door de kinderen. Heel fijn om te zien! De kinderen varieerden in leeftijd tussen de pakweg vijf en zeventien, waardoor het niveauverschil heel groot was. De opdracht die ze moesten maken, was voor de kleintjes dan ook vrijwel onmogelijk, omdat ze gewoonweg nog niet echt konden schrijven. Grappig was wel dat ze echte Nederlandse Action-potloden hadden, met van die rubberen greepjes erom. Ze begrepen natuurlijk niet waar die voor waren, dus alle kinderen schoven ze omhoog. Ik heb dan ook maar meteen even uitgelegd wat het doel daarvan was: dan kun je het potlood iets gemakkelijker vasthouden omdat het wat dikker en zachter is. Vooral voor de kleintjes is dat wel prettig. En als je ze dan toch hebt…!
Na de les writing (of dus eigenlijk Engels) kwam de verpleegster van de CRO een les life skills geven. Het ging over malaria en verder heb ik weinig meegekregen, en omdat het in het Lango (lokale taal) was, en omdat het erg saai was. De kids vielen ook bijna in slaap, er was weinig interactie en ik verwacht niet dat ze veel hebben opgestoken. Ik heb ondertussen maar een les in elkaar gezet met hetzelfde onderwerp, maar dan op mijn manier! Hopelijk kan ik die nog een keer geven om haar te laten zien hoe ze het wat interactiever kan maken.
Na de lessen is het tijd voor het middagprogramma, wat groter klinkt dan het is. Er staat wel wat gepland, maar de mensen van de staf gaan ‘office work’ doen en de kinderen blijven wat hangen en doen waar ze zin in hebben. Dat office work is voor mij overigens nu nog gewoon Facebook, want ik heb toch nog geen lessen om voor te bereiden ;-) En de CRO heeft prima wifi (ja, dat lees je goed)!
Toen ik uit gefacebookd was ben ik wat rond gaan lopen en heb een kindje aangesproken die in het lokaal naar het alfabet aan de muur aan het staren was. Ik wilde wel eens weten wat zijn niveau ongeveer was. Nu bleek hij het alfabet en de getallen tot 20 feilloos te kennen! Totdat ik hem vroeg terug te tellen. Of een nummer of letter in het midden van de rij op te noemen. Het riedeltje lukt prima, maar er echt iets mee doen (incl. rekenen en lezen) was erg moeilijk. Ik heb hem natuurlijk meteen wat dingen geleerd en daar was hij zo trots op dat hij er meteen een paar andere kinderen heeft bijgehaald en het uur daarna heb ik besteed met het wijzen naar letters en cijfers aan de muur, net zolang totdat ze echt alles ook los kenden en ik het wat zat raakte! Zij niet, dus morgen gaan we door, maar dan neem ik wel mijn krijtjes mee ;-)
We hadden nog wat tijd en ik had mijn strandbal meegenomen, dus de uren daarna hebben we achter de strandbal aangerend. Er loopt ook een kindje rond van zeventien maanden, Justin, en hij deed ook vrolijk mee! Echt verbazingwekkend wat kinderen hier op zo’n jonge leeftijd al kunnen! Het hele ‘dat is goed voor je weerstand’ (wat wij altijd roepen als een snoepje dat op de grond is gevallen, toch op gegeten wordt) is hier ook wel in het extreem, want ik zag Justin ineens rondlopen met een vleesmes. Een grote ook! Dus daar heb ik toen maar even wat van gezegd ;-)
Een paar meiden hebben me ook nog een spelletje proberen te leren met steentjes, morgen ga ik voor ronde 2, hopelijk heb ik het dan wel door! En daarna hebben we met de staf gegeten, wat erg gezellig was. Of het nu lunch of avondeten was, dat weet ik niet, maar het was matoge (bakbananen, echt Oegandees gerecht) met bonen en dat smaakte prima. En Vincent (de manager, rechtstreeks onder Beatrice) heeft gezegd dat hij me een keer mee gaat nemen naar een club, omdat ik erg enthousiast mee aan het dansen was op de muziek op zijn radio, ben benieuwd ;-)
Na het sluiten van de CRO ben ik nog even naar de winkel gelopen, dat voelde wel goed, in m’n eentje, dan is het toch ‘echter’ dan als ik geholpen moet worden ;-) En net de dag afgesloten met een leuk skypegesprek met Jolien, die natuurlijk als geen ander weet hoe het hier is! Gelukkig bleek dat skype zonder video ongeveer 50ct per half uur kost, dus dat valt alles mee!
Nu snel slapen en morgen proberen er om 8u te zijn, zodat ik alle lessen kan zien en ook het bidden van te voren :-)
Liefs,
Laura
P.s. Naar mate de tijd verstrijkt zal ik niet meer elke dag gaan typen, maar dit helpt met acclimatiseren dus ik typ even vrolijk verder! ;-)
Vannacht had ik mijn eerste ‘oh ja, Afrikaans eten is anders’-momentje, maar gelukkig heb ik daar verder geen last van gehad, blijkbaar was het er in 1x uit, haha!
Na een, verder, fijne nacht ben ik naar de CRO gelopen en heb ik daar een paar lessen kunnen zien! De eerste les was ‘writing’, althans, volgens de leerkracht, Tommy. Maar de kinderen hebben eigenlijk nauwelijks geschreven. Wat ze aan het einde van de les wel wisten, was wat ‘domestic animals’ zijn! Wat verder opviel was dat deze leerkracht echt met een andere ‘toon’ lesgeeft als de leerkrachten die we vorig jaar hebben gezien. De sfeer was ontspannen en er werden grapjes gemaakt, zowel door de leerkracht als door de kinderen. Heel fijn om te zien! De kinderen varieerden in leeftijd tussen de pakweg vijf en zeventien, waardoor het niveauverschil heel groot was. De opdracht die ze moesten maken, was voor de kleintjes dan ook vrijwel onmogelijk, omdat ze gewoonweg nog niet echt konden schrijven. Grappig was wel dat ze echte Nederlandse Action-potloden hadden, met van die rubberen greepjes erom. Ze begrepen natuurlijk niet waar die voor waren, dus alle kinderen schoven ze omhoog. Ik heb dan ook maar meteen even uitgelegd wat het doel daarvan was: dan kun je het potlood iets gemakkelijker vasthouden omdat het wat dikker en zachter is. Vooral voor de kleintjes is dat wel prettig. En als je ze dan toch hebt…!
Na de les writing (of dus eigenlijk Engels) kwam de verpleegster van de CRO een les life skills geven. Het ging over malaria en verder heb ik weinig meegekregen, en omdat het in het Lango (lokale taal) was, en omdat het erg saai was. De kids vielen ook bijna in slaap, er was weinig interactie en ik verwacht niet dat ze veel hebben opgestoken. Ik heb ondertussen maar een les in elkaar gezet met hetzelfde onderwerp, maar dan op mijn manier! Hopelijk kan ik die nog een keer geven om haar te laten zien hoe ze het wat interactiever kan maken.
Na de lessen is het tijd voor het middagprogramma, wat groter klinkt dan het is. Er staat wel wat gepland, maar de mensen van de staf gaan ‘office work’ doen en de kinderen blijven wat hangen en doen waar ze zin in hebben. Dat office work is voor mij overigens nu nog gewoon Facebook, want ik heb toch nog geen lessen om voor te bereiden ;-) En de CRO heeft prima wifi (ja, dat lees je goed)!
Toen ik uit gefacebookd was ben ik wat rond gaan lopen en heb een kindje aangesproken die in het lokaal naar het alfabet aan de muur aan het staren was. Ik wilde wel eens weten wat zijn niveau ongeveer was. Nu bleek hij het alfabet en de getallen tot 20 feilloos te kennen! Totdat ik hem vroeg terug te tellen. Of een nummer of letter in het midden van de rij op te noemen. Het riedeltje lukt prima, maar er echt iets mee doen (incl. rekenen en lezen) was erg moeilijk. Ik heb hem natuurlijk meteen wat dingen geleerd en daar was hij zo trots op dat hij er meteen een paar andere kinderen heeft bijgehaald en het uur daarna heb ik besteed met het wijzen naar letters en cijfers aan de muur, net zolang totdat ze echt alles ook los kenden en ik het wat zat raakte! Zij niet, dus morgen gaan we door, maar dan neem ik wel mijn krijtjes mee ;-)
We hadden nog wat tijd en ik had mijn strandbal meegenomen, dus de uren daarna hebben we achter de strandbal aangerend. Er loopt ook een kindje rond van zeventien maanden, Justin, en hij deed ook vrolijk mee! Echt verbazingwekkend wat kinderen hier op zo’n jonge leeftijd al kunnen! Het hele ‘dat is goed voor je weerstand’ (wat wij altijd roepen als een snoepje dat op de grond is gevallen, toch op gegeten wordt) is hier ook wel in het extreem, want ik zag Justin ineens rondlopen met een vleesmes. Een grote ook! Dus daar heb ik toen maar even wat van gezegd ;-)
Een paar meiden hebben me ook nog een spelletje proberen te leren met steentjes, morgen ga ik voor ronde 2, hopelijk heb ik het dan wel door! En daarna hebben we met de staf gegeten, wat erg gezellig was. Of het nu lunch of avondeten was, dat weet ik niet, maar het was matoge (bakbananen, echt Oegandees gerecht) met bonen en dat smaakte prima. En Vincent (de manager, rechtstreeks onder Beatrice) heeft gezegd dat hij me een keer mee gaat nemen naar een club, omdat ik erg enthousiast mee aan het dansen was op de muziek op zijn radio, ben benieuwd ;-)
Na het sluiten van de CRO ben ik nog even naar de winkel gelopen, dat voelde wel goed, in m’n eentje, dan is het toch ‘echter’ dan als ik geholpen moet worden ;-) En net de dag afgesloten met een leuk skypegesprek met Jolien, die natuurlijk als geen ander weet hoe het hier is! Gelukkig bleek dat skype zonder video ongeveer 50ct per half uur kost, dus dat valt alles mee!
Nu snel slapen en morgen proberen er om 8u te zijn, zodat ik alle lessen kan zien en ook het bidden van te voren :-)
Liefs,
Laura
P.s. Naar mate de tijd verstrijkt zal ik niet meer elke dag gaan typen, maar dit helpt met acclimatiseren dus ik typ even vrolijk verder! ;-)
-
04 September 2014 - 13:01
Zus:
Nou zusje, dat klinkt alsof je aan de slag bent gegaan, misschien niet officieel maar wellicht helpt het ook om verder te acclimatiseren :) Ff een structuurtje pakken, en hopelijk dat je lief ook ff een accepteetje doet met het eten... bakbanen, lekker! Veeeeeel plezier nog! xxxxxx Zus -
04 September 2014 - 13:02
Femke:
Ga door met typen meis!
Ik geniet ervan.. T is net alsof je t tegen met verteld ;).
Was het gelukt met het vroeg opstaan??
Xxxxx -
04 September 2014 - 13:24
Pappa:
Hallo Laura
Die oefening met het alfabeth en de getallen kun je als voorbeeld voor "interactief lesgeven" gebruiken!
Als je toch door wil typen: geef eens wat straatnamen uit je omgeving.
Groeten, Pappa -
04 September 2014 - 14:13
Mamma:
Hoi Laura,
Het klinkt allemaal super goed! Mijn klassen zijn inmiddels ook al heel benieuwd want ik vertel hen af en toe iets van wat jij getypt hebt. Mooi, denken ze dan: die laten we gewoon vertellen! En het leuke is dan ook, dat ze echt geïnteresseerd zijn (of denk ik dat maar?). Vooral de omschrijving van wc en douche was leuk en het werd hilarisch toen ik vertelde dat er echt niet altijd water uit komt. Kortom: ik wek hun interesse en ik kan lekker over je praten, terwijl we veel naar de poster van jouw kijken die in mijn lokaal hangt!
Goed om te lezen dat je echte Oegandese maaltijden eet. Die ananas ga je echt nog lekker vinden hoor!
Veel plezier en xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx mamma
-
04 September 2014 - 21:10
Laura Beljaars:
Idd, Jaan! Dat is wel fijn, beetje structuur erin :)
Fijn, Femke! :) En, nee, niet echt ;) Maar ga nu al naar bed (22u), dus hopelijk morgen wel!
Pappa, zie mijn reactie op de vorige blog! Aanvulling: ik denk dat wij aan Otim lakanaroad zitten...
Leuk, mama! Ik denk wel dat ze echt geïnteresseerd zijn hoor ;) Laat ze morgen maar eens die kraaltjes zien die ik op Facebook gezet heb! Het wordt nog een heel handeltje, als ik dat zo zie, er zijn al 3 mensen die wat willen bestellen! Fijn voor mijn actiewebsite! Oh, en vertel ze ook maar dat vanavond de stroom uit is gevallen :P Er kwam een zondvloed over en toen poef! Maar gelukkig werkte het een paar uur later weer :)
Xxx! -
05 September 2014 - 07:45
Pappa:
Hallo Laura
Het adres van de CRO had ik al gevonden: Otim Lanaka Close 18.
Ik zie nu ook de Soroti Road (met de ATM/pin automaat).
Op de kaart is Lira niet groot, maar de sateliet foto toont veel meer huisjes vlak bij jou: westelijk en zuidelijk van de CRO. Zijn dat sloppenwijken?
Xxx, Pappa -
05 September 2014 - 14:31
Laura Beljaars:
Weet ik niet echt, pappa! In principe wonen mensen hier niet in één huis maar op een compound met meerdere kleine huisjes, dus het kan ook zijn dat dat het is. Ik ben nog niet echt verder gekomen dan de straat van de CRO en Sorotiroad. Maar Lira is idd niet echt een grote stad, dat weet ik wel!
Xxx!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
